Είν’ της Ελλάδας η σκάλα
ψηφιδωτό διαλεχτό.
Χρόνια τον δρόμο ανεβαίνει
σ’ ένα μεγάλο βουνό.
Σα μυστικό μονοπάτι,
που από την Κρήτη κινά
και ‘κει στης Θράκης τα
μέρη
φτάνει με χίλια πουλιά.
Η Πελοπόννησος μοιάζει
σαν ένα κάστρο γερό
και στα νησιά του Αιγαίου
ένα γαλάζιο θωρώ.
Της Θεσσαλίας ο κάμπος
μύρια μας δίνει αγαθά
και της Ηπείρου τα δάση
μιαν ανθισμένη σκιά.
Στων Επτανήσων τα μέρη
η μουσική μας γιομά.
Μακεδονίας το τέκνο
χρόνια σημαία τιμά.
Ρούμελη πάντα μ’ αγώνες
δένει γερά το σκοινί
και Μικρασίας τα πλάτη
φέραν μιαν άλλη ζωή.
Πέρα στου Πόντου τ’ αλάτι
με τις ψηλές εκκλησιές
και μες στης Πόλης τα
μέρη,
Έλληνες φτιάξαν φωλιές.
Κάθε γωνίτσα του κόσμου,
ξενιτεμένα πουλιά,
Έλληνες, κρύβει και πνέει
μίας ξενίας δροσιά.
Όλα τα πλοία που τρέχουν
σ’ ωκεανούς μακρινούς,
Έλληνες έχουν γνωρίσει,
σαν τα κεριά καρδιακούς.
Είν’ της Ελλάδας η σκάλα
ψηφιδωτό διαλεχτό.
Στις κορυφές για να
φτάσει,
στρέφεται στον ουρανό.
Ρωμανός
Θαλάσσιος
